Gedigte/Poems
na hy die kind geslaan het
na hy die kind geslaan het op die lip
die klein kop oopgekrap het
gekraak het deur die been
toe sy tong uiteindelik ophou skree
hy skielik stil raak
die roggel opraak
sy oë van glad na grof raak
het hy die lyk gesleep
en hom gelos.
om op die hoek van duncanstraat te bedel